… ελαφρότητα του είναι; … ή ελαφρότητα του έχειν τελικά; … πιο πολύ τείνω να συμφωνήσω στην ελαφρότητα του έχειν … την ελαφρότητα της φρεσκάδας και αυτού που συμβαίνει μόνο μία φορά; … ή της έντασης που δημιουργεί η βαρύτητα των αποφάσεών μας και των πράξεών μας; … αποφάσεων και πράξεων που συμβαίνουν στο πέρασμα των χρόνων αενάως … με αέναη κίνηση … κυκλική δηλαδή … χωρίς αρχή, μέση και τέλος … με την ψυχαναγκαστική διάθεση της επανάληψης …
… «επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως» μας έλεγε ο δάσκαλος … και είχε δίκιο τελικά … γιατί αν δεν επαναλάβουμε κάτι έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουμε και βιωματικά την ύπαρξή του, δεν μπορούμε να πούμε ότι το κατέχουμε … η επανάληψη οδηγεί σε εμπειρία … και άρα σε πείρα … και η πείρα μας κάνει γνώστες … γνώστες και παρατηρητές των φαινομένων … γνώστες της ζωής … παρατηρητές του χρόνου … γνώστες, παρατηρητές και κριτές του ίδιου μας του εαυτού …
… και εκεί ακριβώς αρχίζει η δουλειά με τον εαυτό μας … η επανάληψη λειτουργεί λυτρωτικά … αλλά και στοχαστικά … επανάληψη, άλλωστε, δεν είναι και η καθημερινότητά μας; … επαναλαμβάνουμε, στωικά κάποιες φορές, την ίδια καθημερινή ρουτίνα … ποια μέρα όμως μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ακριβώς ίδια με την περασμένη ή κάποια άλλη μέρα της ζωής μας; … καμία … γιατί οι διαφορετικές πτυχές που εκτυλίσσονται σε διαφορετικές παραμέτρους της ζωής μας είναι άπειρες … και θεαματικός ο τρόπος που μπορούν να συνδυαστούν … ίσως να αξίζει πραγματικά να ζήσει κάποιος για να καταγράψει όλες αυτές τις πτυχές … είμαι σίγουρη ότι δεν θα έφτανε μια ζωή …
… μια ζωή επανάληψης σε χαρτί της καθημερινής επανάληψης πράξεων, αποφάσεων, και συναισθημάτων … ναι, η επανάληψη λειτουργεί τελικά και στοχαστικά … επαναλαμβάνοντας κάτι το βλέπεις καλύτερα … και παίρνεις … απαντήσεις σχετικά με το είναι του … όχι το έχειν … αυτό που φαίνεται δηλαδή … την εικόνα του … την πολλαπλότητα της χρήσης του … την ποικιλομορφία της ύπαρξής του … την πολυπλοκότητα της φύσης του …
… το ίδιο και σ’ ένα αντικείμενο … μελετάς τη σχέση του με το χώρο … και το χρόνο … στοχαστικά, λοιπόν, λειτουργεί η επανάληψη … παρατηρείς, κρίνεις, συμμετέχεις, βιώνεις, αισθάνεσαι, δρας και αντιδράς … και ούσα συνειδητή σε αυτήν την πραγματικότητα θεωρώ ότι το αποτέλεσμα διεκδικεί το δικό του πρωταγωνιστικό ρόλο … που σαφώς δεν έχει τυχαία υπόσταση … δομημένο πάνω σε σταθερές αξίες-σημεία αναφοράς του χώρου και του χρόνου της καθημερινότητάς μας …
… έτσι, λοιπόν, βίωσα την «ελαφρότητα του είναι» σε συνδιάλεξη με την εμμονική μου αναζήτηση της ποιητικής εικόνας της φθοράς που καταγράφω τα τελευταία τρία χρόνια και σε συνάρτηση με το χρόνο και το χώρο … σε τριάντα επαναλήψεις εικόνας (όσες οι μέρες του μήνα - χρόνος), διαστάσεων 21Χ29 εκατοστών (επιφανειών όμοιων με την πιο ευρέως διαδεδομένη διάσταση χαρτιού που χρησιμοποιεί η υφήλιος, γνωστή ως Α4 - χώρος) … αποτέλεσμα, μια τελική εικόνα που δημιουργεί μια οικειότητα με την πρώτη ματιά … αλλά, κι ένα παρθένο πεδίο εξερεύνησης με την όραση αρχικά και το νου αργότερα …